Herman Dijkstra woont in Utrecht, is getrouwd en heeft twee katten. Maar hij houdt niet van katten en zijn vrouw niet van gamen. Maandelijks lees je hoe Herman zijn hobby combineert met de beslommeringen van alledag. Games gaan voor het meisje, toch Herman?
In de dagen rond de jaarwisseling wordt het gamenieuws gedomineerd door lijstjes met jaaroverzichten. Welke games we kochten, welke we speelden en welke we het beste vonden. Maar ook waar we waren, wat we deden en wat ons inspireerde. Alles wat het afgelopen jaar ons bracht kwam aan bod. Wat mij opviel was dat de belangrijkste productintroductie van 2009 door alle gamejournalisten over het hoofd is gezien. Ik heb het over de Snuggie. Een comfortabele deken, gemaakt van een ultrazachte, dikke en luxueuze fleece met oversized mouwen, zodat armen en handen gebruikt kunnen worden.
Dat de Snuggie, ondanks de tsunami van Tell Sell-reclames, volledig aan de schrijvende gamepers voorbij is gegaan, begrijp ik als geen ander. Ook ik kende een tijd waarin ik onwetend was. Voor mij was de Snuggie niks meer dan een romantisch kerstcadeau dat ik voor mijn vrouw wilde kopen. Zij komt uit Centraal-Amerika, en als tropische bloem heeft ze het altijd koud. Op een dag kwam zij hevig teleurgesteld thuis. Bij de retailketen Blokker waren binnen één dag alle Snuggies in heel Nederland uitverkocht. Ze was te laat!
Voor mij als gamer is het vinden van een schaars item gelukkig een koud kunstje… En dus lag er voor mijn vrouw onder de kerstboom een ingepakte Snuggie met een grote roze strik. Ze was verrukt en draagt hem nu elke dag. Ik keek er naar, maar ik zag het niet. Ik was blind.
Op een koude nacht in december kwam mijn ommekeer en bekeerde ik mij tot de gemeenschap van Snuggie-dragers. Het kwam omdat ik niet graag game als ik samen met mijn vrouw thuis ben. Ik vind dat ongezellig. Mijn oplossing is om pas te gaan gamen als mijn vrouw naar bed gaat. Ik begin al ongeduldig te wippen bij haar eerste gaapje. Er is echter één nadeel. De thermostaat van onze centrale verwarming gaat na middernacht in de nachtstand en dan wordt het koud in huis. Iedereen weet dat het voor je reactiesnelheid van levensbelang is om je spieren warm te houden. Het kan wel microseconden schelen! Er was meer één praktische oplossing. De Snuggie van mijn vrouw!
Op zoek naar de Snuggie kwam ik uit in de slaapkamer. Daar lag mijn vrouw, diep in slaap met haar Snuggie nog aan. Mijn vrouw is altijd heel duidelijk over het feit dat ik haar niet wakker mag maken. Als ze eenmaal wakker is, komt ze niet meer in slaap. Als ik na mijn nachtelijke activiteiten naast haar in bed kruip, moet ik heel zachtjes doen. Voorzichtig zijn met mijn koude voeten en vooral niet wapperen met de dekens, want dan komt er kou onder het dekbed. Natuurlijk heb ik haar, na een nacht gamen, perongeluk een keer wakker gemaakt. Als represaille is ze toen om de tien minuten met het leeslampje gaan knipperen en keihard ‘Disco!’ gaan roepen.
De herinnering aan deze nachtmerrie speelt door mijn hoofd als ik besluit om toch te proberen haar de Snuggie te ontfutselen. Mijn vrouw is lezend in slaap gevallen. Het is een vredig tafereel. Ik leg haar bril en het boek op het nachtkastje. Voorzichtig, arm voor arm en mouw voor mouw, pak ik de Snuggie. Even is het spannend, als ze ineens begint te mompelen. Snel fluister ik “Ik hou van je” en vanuit een diepe slaap klinkt het: “Ik meer van jou.” Daarna blijft het stil en snurkt ze weer vredig verder.
In mijn gameroom, achter de PlayStation, vallen de schellen van mijn ogen. Ik kan zien. Een Snuggie is de ultieme gamegadget voor wie gaat gamen in koude winternachten. Een comfortabele deken, gemaakt van een ultrazachte, dikke en luxueuze fleece met oversized mouwen, zodat armen en handen gebruikt kunnen worden. Dat ik het niet eerder heb gezien en dat er niet één gamejournalist is geweest die mij hierover wist te tippen!
In Amerika zijn er zelfs speciale bijeenkomsten, snuggen en huggen, waar mensen hun Snuggie publiekelijk dragen. Ik wist het niet, ik was onwetend. Ik kocht de ultieme gamegadget, de beste productintroductie van 2009, in het knalroze. Mocht er ooit een Nederlandse bijeenkomst voor Snuggie-gamers komen, dan kan ik daar niet bij zijn. Als gamer met een knalroze Snuggie blijf ik liever anoniem. Het is een kleur die mijn vrouw heel goed staat, maar waar ik me persoonlijk een beetje ongemakkelijk in voel. Ik ben er gewoon nog niet klaar voor om uit de arcadekast te komen.